terça-feira, 21 de dezembro de 2010

Deseño


Quixera escribir o teu nome,
con todas as letras, obxectos e emocións.
Tamén con todas as imaxes
que teño de ti ...
para que te fagas máis real dentro de min.

Quixera ter o teu nome en tatuaxe
escrita coa tinta do noso corpo
(O teu fratasado lento e sutil a trazar os
significados e as medidas perfectas)

Quixera máis, quixera ter-te escrita,
doce amada dos infinitos soños meus,
nas miñas entrañas, vértebras e vísceras,
como un deseño vivo, orgánico ... ás veces triste!

Que son as nosas emocións, senón trazos
dun artista na súa máis complexa creación?
Un xenio débil a buscar a súa propia imaxe,
un tolo insano, unha comedia que escribimos
unha vida que se revisa todos os días?

Onde está ese tan grande segredo
a ser enontrado? Atopa-lo-ei nas túas grazas.
nos teus bicos, o sexo que practicamos?
Onde a pintura seca, onde verso fica
en fin, onde todo para, pararemos nós

a deseñar-nos un ao outro ...
coas nosas bocas ea nosa lingua.
(Aquela que falamos)

Um comentário:

O tempo e os rastros (Monólogo em versos)

O TEMPO E OS RASTROS (Há uma senhora sentada, olhando para a plateia. Ela quer nos dizer algo, mas tem dúvida de como fazê-lo, plane...